MUHTACİYET kelimesinin Osmanlıca anlamı nedir?
MUHTACİYET: İhtiyaç sahibi olmak. Muhtaçlık, fakirlik, sefalet, yoksulluk.
MUHTACİYET ile alakalı bazı sözcükler ve Osmanlıca anlamı
MUHTACÎN: (Muhtac. C.) Muhtaç kimseler. İhtiyaç sâhibleri. Fakirler, yoksullar. Devamını Oku
MUHTAC-I TA’RİF: Tarif edip anlatmağa muhtaç. Devamını Oku
İNFAK-I MUHTACÎN: Muhtaçları, yoksulları besleme. Devamını Oku
SEFALET: Fakirlik, yoksulluk. Fakirlikten gelen sıkıntı. Sefillik. Devamını Oku
MUHTAC: İhtiyacı olan. Akşam evinde yiyeceğini bulamayacak derecede fakir olan. Bir şey kendine lâzım olan kimse. Bir eksiğini tamamlamak isteyen. Fakir. Devamını Oku
AVZ: Hâcet. İhtiyaç. Bir şeyin bulunmaması. * Fakir. * Fakirlik, muhtaç olma. Devamını Oku
SEFİL: Sefalet çeken, muhtaçlık içinde olan. Çok sıkıntıda bulunan. * Uslu huy sahibi. Devamını Oku
HÂCETMEND: f. İhtiyaç sahibi, muhtaç. Devamını Oku
HÂCETMEND: f. İhtiyaç sahibi, muhtaç. Devamını Oku
MÜMTAZİYET: Ayrılık, ayrı vasıf sahibi olmak, ayrı ve üstün vasıflılık. Yüksek vasıf sâhibliği. * Edb: İfadenin diğer sözlerden daha güzel ve farklı olması. Devamını Oku
AVEZ: Fakirlik, yoksulluk. Sıkıntı. Devamını Oku
AVEZ: Fakirlik, yoksulluk. Sıkıntı. Devamını Oku
FÂKA(T): Zaruret, ihtiyaç. Yoksulluk, fakirlik. Devamını Oku
PERİŞANÎ: f. Perişanlık, dağınıklık. * Düzensizlik, bozgunluk. * Yoksulluk, fakirlik. Devamını Oku
HARABİYET: (Harabî) Yıkılma. Yıkılış. Parçalanıp dağılış. Zillet ve sefalet içinde Devamını Oku