HİNOĞLU kelimesinin Osmanlıca anlamı nedir?
HİNOĞLU: Zamanın adamı, açıkgöz, hilekâr kimse. İblis, şeytan, zamane, cin fikirli.
HİNOĞLU ile alakalı bazı sözcükler ve Osmanlıca anlamı
İBN-İ VAKT: Zamanın uyarına giden, vaktin icaplarına göre hareket eden kişi. Zamane adamı. * Mizaç ve tabiata göre söz söyleyen kimse. Devamını Oku
DİV: f. Dev. * İblis, şeytan. * Cinn, ifrit. Devamını Oku
HERİFÇİOĞLU: Kızılan kimse hakkında zamir gibi kullanılan argo bir tabirdir. Devamını Oku
SAHİF: (Sahâfet. den) Zayıf akıllı. Az fikirli kimse. * Gevşek dokunmuş. Boş. Devamını Oku
EFİN: Çürük ceviz. * Zayıf fikirli ahmak kimse. Devamını Oku
KAHBE: Namussuz kadın. Fâhişe. * Mc: Hilekâr, kalleş ve sözünde durmaz adam. Devamını Oku
HEM SUÇLU HEM GÜÇLÜ: Suçlu olduğu hâlde suçunu bilmez ve suçsuz olduğunu iddia eder kimse hakkında kullanılan bir tâbirdir. Devamını Oku
HÜRRİYET: Serbestlik, hür oluş. * Adalet kanununda ve te’dibte, başka hiç kimse, kimseye taarruz ve tahakküm etmemesi ve herkesin hukukunun meşru’ olarak korunması, herkesin meşru’ hareketlerinde tam serbest olması.(İnsana karşı hürriyet, Allah’a karşı ubudiyeti intac eder.Rabıta-i iman ile Sultan-ı Kâinat’a hizmetkâr olan adam, başkasına tezellül ile tenezzül etmeye ve başkasının tahakküm ve istibdadı altına girmeye, Devamını Oku
DEHKEL: Zahmet, meşakkat. * şiddetli ve meşakkatli zaman.DEHKEM Â : Yaşlı adam. İhtiyar adam. Devamını Oku
HİLEKÂRÎ: f. Hilekârlık. Devamını Oku
HİLLEVF: Kocamış, ihtiyarlamış. * Yalancı, hilekâr. Devamını Oku
HİLEKÂRANE: f. Hilekârcasına, hile yapanlar gibi. Devamını Oku
EFRA': İşi gücü olmayan adam. Boş dolaşan kişi. * Kuruntulu, vesveseli adam. * Başının saçı tamam olan kimse. (Müe: Für’â) Devamını Oku
KALLAB: (Kalb. den) Düzenbaz, hilekâr. * Kalpazan. Sahte para basan kimse. Devamını Oku
HİL’AT-I VEDÂ: Tar: Osmanlılar zamanında saraya misafir edilen kimselere ayrıldıkları zaman giydirilen hil’at. Devamını Oku